လာပါကွယ်
သွားရအောင်ပါ
အလင်းရှိတဲ့နေရာ
အာဃာတတွေ စေးပိုင်
အနုညာတတွေက ဈေးကိုင်
မရ, ရသက ချိုင်နေကြတဲ့
တို့တွေနေတဲ့ အပူသည် ကမ္ဘာ
မင်းရယ်ကိုယ်ဟာ စွန့်ခွာထွက်ပြေး
မဝေးလည်းမဝေး
မနီးလည်းမနီး
ငြီးလည်း မငြီးငွေ့နိုင်တဲ့တစ်နေရာ
လိုက်မှာလား မင်းငါ့အပါး
နှလုံးသားချင်း ခပ်ပြင်းပြင်းပူးချည်
မေတ္တာဖြင့် နွေးထွေးစေမည်
သစ္စာဖြင့် စုစည်းရစ်ချည်
နေခြည်မှာရွှေရည်လောင်းသော
တစ်နှစ်မှာ အကြိမ်ကြိမ်သီးသော
မြေဆီမှာ အဆိပ်ကင်းသော
မွှေးပျံ့သော ငါတို့ဥယျာဉ်
စိမ်းဖန့်သော ငါတို့လွင်ပြင်
ဆိတ်ညံသော ငါတို့ရင်ခွင်
လူမျိုးသည်လည်းကောင်း၊ ဘာသာသည်လည်းကောင်း၊
စကားသည် လည်းကောင်း၊ ဓလေ့သည်လည်းကောင်း
ငါတို့စိတ်ကြိုက် ငါတို့ဦးခိုက်
ဘယ်အမိုက်မှ မဖျက်စေရ
ဒီတစ်သက်စာ ငါတို့ဆောက်တဲ့ကမ္ဘာ
လာပါကွယ်
သွားရအောင်ပါ။
(၂၉ မေ ၂၀၁၃)
ကဗျာကဏ္ဍမှာအခြားဖတ်စရာ
Comments
Post a Comment
စာဖတ်သူတို့၏ သဘောထားမှတ်ချက်များကို ကြိုဆိုပါသည်။ စာတစ်ပုဒ်ချင်းစီအလိုက် သင်တို့၏ထင်မြင်ယူဆချက်များ၊ အတွေးပေါ်မိသည်များကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရေးသားနိုင်ပါသည်။
ဝေယံဘုန်း