Skip to main content

ပုံဖျက်ခံနေရတဲ့ကိစ္စလည်း အရေးကြီးတယ်


Photo: Reuters


အသိ ညီငယ်တစ်ယောက်က ကျွန်တော့်ကိုလှမ်းမေးပါတယ်။ “အစ်ကို၊ Editorial ဆိုတာ ဗမာလိုဘာလဲ”တဲ့။ မြန်မာပြည်မှာမွေး၊ ဗမာစကားပြောပြီး ဗမာလိုကြီးလာတဲ့လူတစ်ယောက်က အင်္ဂလိပ်စာလုံးကိုတော့သိပြီး ဗမာလိုတော့မသိဘူး ဆိုတော့ ရင်နာမိရတယ်။ တကယ်ဆိုရင် “အစ်ကိုရေ သတင်းစာခေါင်းကြီးဆိုတာ အင်္ဂလိပ်လိုဆို ဘာလဲ”လို့ မေးတာမျိုးပဲ ဖြစ်သင့် တာမဟုတ်လား။ စိတ်ထဲမှာ တင်းခနဲဖြစ်သွားမိပေမယ့် သူ့အပြစ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဆင်ခြင်မိတော့လည်း စိတ်လျှော့ လိုက်ပါတယ်။ သည်ကနေ့ထုတ်ဝေနေတဲ့ သတင်းစာ၊ ဂျာနယ်တွေ၊ ရုပ်သံလိုင်းတွေ ကြည့်လိုက်ရင် အဲဒီ ဗမာစကားလုံးဖြစ်တဲ့ ‘ခေါင်းကြီးပိုင်း’ ဆိုတဲ့ စာလုံးက တွေ့မှမတွေ့ရတော့တာ။ အဲဒီလိုပါပဲ Satire တို့၊ Article တို့၊ Feature တို့၊ Local News တို့၊ International News တို့၊ Sport News တို့၊ Entertainment တို့၊ Celebrity News တို့က နေရာပိုယူထားကြတာမို့ အဲဒါတွေကို ဗမာလို ဘယ်လို ခေါ်သလဲလို့ မေးတဲ့ကလေးတွေ ရှိတော့လည်း ဆန်းတော့မဆန်းပါဘူး။ ဘာသာစကား ဆိုတာ မွေးကတည်းက တတ်လာတာမဟုတ်ဘဲ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်ကနေပဲ သင်ယူရတာမျိုးမဟုတ်လား။

ကျွန်တော်ကတော့ နောင် အနှစ် ၂၀၊ ၃၀ မှာဖြစ်နေမယ့် ဗမာဘာသာစကားရဲ့ပုံစံကို လှမ်းမြင်ယောင်နေပြီး ရင်မောနေ မိတယ်။ တစ်ခါတစ်ခါတော့လည်း တွေးမိတယ်။ ကျွန်တော်ကပဲ သိပ်မျိုးချစ်စိတ်ဓာတ် ပြင်းထန်နေ သလားပေါ့ လေ။ ဒီစာကိုဖတ်နေသူတွေကပဲ ကျွန်တော့်ကို လှောင်ရယ်ရယ်နေကြမလားလို့လည်း တွေးမိပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း လူတစ်ယောက်ဟာ သူ့ဘာသာစကားနဲ့စာပေ၊ ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ ဓလေ့ထုံးတမ်းတွေကို ချစ်တာ၊ ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်ချင်တာ၊ တန်ဖိုးထားတာဟာ သဘာဝမကျတဲ့အရာ မဟုတ်တာမို့လို့ ကိုယ်မှားနေတာ မဟုတ်ဘူးလို့တော့ သဘောပေါက်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း မှားခြင်းမှန်ခြင်းဟာ တစ်ခါတစ်ရံမှာတော့ လူများခြင်း၊ နည်းခြင်းပေါ်လိုက်ပြီး ဖြစ်တည်ရမဟုတ်လား။ ကျွန်တော် ဘယ်လောက်မှန်နေပါစေ ကျွန်တော့်ဘက်က တစ်ယောက်မှမရှိရင် ကျွန်တော် မှားတာပဲပေါ့။

ကျွန်တော် ဂျာနယ်တွေဖတ်တိုင်း၊ ရုပ်သံလိုင်းတွေကြည့်တိုင်း သတိထားမိနေတာကတော့ (၁) အများစုသည် ဗမာစာကို ဖြောင့်အောင်မရေးတတ်၊ ဗမာစကားကို မှန်အောင်မပြောတတ် (၂) အင်္ဂလိပ်လို တတ်သလား ဆိုတော့လည်း မတတ် သို့သော် အင်္ဂလိပ်လိုညှပ်ရေး၊ ညှပ်ပြောသည် (အဲဒီတော့မှားတာများသည်) (၃) သူတို့မှာ မိမိတိုက်နှင့်ပတ်သက်ပြီး စာရေးထုံး၊ ပြောထုံးကို သေသေချာချာ မူချမှတ်ထားတာမရှိ။ (ဥပမာ ဘယ်လိုနေရာမှာ မူရင်းအတိုင်းသုံးမယ်၊ ဘယ်လို ဆိုရင်တော့ ဆီလျော်အောင် ပြန်ဆိုသုံးနှုန်းမယ် စသည်) အဲဒီလိုတွေ ဖြစ်တဲ့အတွက် မျက်စိနောက်စရာတွေ ဖြစ်လာတယ်။ ကိုယ်မေးလိုက်တဲ့သူက ပြောတဲ့အတိုင်း ရေးတယ်။ ရေးတော့လည်း မှန်အောင်မရေးနိုင်ဘူး။ (ဥပမာ bias ကို virus လုပ်တာ၊ transaction ကို transection လုပ်တာ၊ stakeholder ကို stateholder လုပ်တာ)

အဆိုးဆုံးအချက်ကတော့ နိုင်ငံပိုင်လို့ခေါ်တဲ့ ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဌာနလက်အောက်ခံ MRTV ရုပ်မြင်သံကြားပါ။ ထိပ်ပိုင်းခေါင်းဆောင်တစ်ဦး တိုင်းခန်းလှည့်လည်၊ မိန့်ခွန်းပြောတဲ့ အခါမှာ ပြောသွားတဲ့ မိန့်ခွန်းအတိအကျကို ပြန်ပြီး ဖတ်ပြတာပါ။ အဲဒီတော့ မိန့်ခွန်းခြွေတဲ့လူကြီး (ဟိုအရင်ခေတ်က စစ်ဗိုလ်ချုပ်များ၊ ယနေ့ခေတ် ဝန်ကြီး၊ ဝန်ကလေး၊ ဝန်ကြီးချုပ်များ) ဟာ ပြောစကားထဲမှာ ဘိုလိုတွေထည့်ပြောသွားရင်လည်း MRTV က သတင်းကြေညာသူဟာ အဲဒီအတိုင်းလိုက်ပြီးရွတ်ပြသွားပါတယ်။ ဦးသိန်းစိန်လက်ထက်ကလို့ ထင်ပါတယ်၊ ဝန်ကြီးတစ်ဦးက နယ်မြို့တစ်မြို့ရောက်တော့ ဌာနဆိုင်ရာဝန်ထမ်းတွေနဲ့ တွေ့ပြီး “အစိုးရသစ်လက်ထက်မှာ ဝန်ထမ်းများကလည်း mindset ပြောင်းကြပါလို့” မှာတယ်နဲ့တူပါတယ်။ သတင်းမှာ ဖတ်ပြတော့လည်း “ဝန်ကြီး ... သည် ... မြို့ရှိ ဝန်ထမ်းများအား မိုင်းဆတ်ပြောင်းကြရန်မှာကြားပါတယ်” လို့ ဖတ်ပြသွားပါတယ်။ မသိတဲ့လူဆို နားထောင်ရင်းနဲ့ ဝန်ထမ်းတွေကို ရှမ်းပြည်က မိုင်းတုံတို့ မိုင်းဆတ်တို့ကို ပြောင်းရွှေ့ကြလို့ မှာနေသလိုပါပဲ။ ဌာနဆိုင်ရာဝန်ထမ်းများဟာ သူတို့လူကြီးတွေပြောစကားကို အဆင်ပြေအောင် ပြန်ရေး၊ ပြန်တည်းဖြတ်ဖို့တောင် မဝံ့ရဲကြပါဘူး။ တကယ်ဆို “ဝန်ထမ်းများလည်း စိတ်နေစိတ်ထား ပြောင်းကြရန် မှာကြား”လို့ ပြန်တည်းဖြတ်ပေးလိုက်ရင် အဆင်ပြေပါလျက်နဲ့ ပြော၊ ပြောတဲ့အတိုင်း ပြန်ရွတ်ပြတာဟာ ကျွန်တော်တို့မြန်မာပြည်ဌာနဆိုင်ရာတွေရဲ့ ပြောင်းမရတော့တဲ့ မိုင်းဆတ် (mindset) ဖြစ်နေ မလားပါပဲ။

အဲဒီလိုလုပ်တော့ ဖြစ်လာတဲ့ ပြဿနာက အင်္ဂလိပ်လို အားနည်းတဲ့လူတွေမှာ သွားတက်ပါတယ်။ သူတို့ ဘာဆိုလိုလဲ ပြည့်ပြည့်ဝဝ နားမလည်တော့ဘူး။ မြန်မာပြည်မှာ အင်္ဂလိပ်လို ကောင်းကောင်းတတ်တဲ့သူက လူဦးရေရဲ့ဘယ်နှရာခိုင်နှုန်း ရှိလို့လဲ။ ဒီတော့ သူတို့တတွေ ဘိုလို ထည့်ရေး၊ ပြောခြင်းအားဖြင့် စာဖတ်သူ၊ ရုပ်သံကြည့်သူတွေထဲက ပညာအဆင့်နိမ့်သူ တွေကို ဘေးဖယ်ထုတ်သလိုဖြစ် တယ်။ မီဒီယာဟာ အားလုံးကို လွှမ်းခြုံနိုင်ခြင်းမရှိတော့ဘူး။ အင်္ဂလိပ်လိုတတ်တဲ့အလွှာတစ်ခုအတွက်ပဲ သီးသန့် တင်ဆက်နေသလို ဖြစ်နေတယ်။

ဦးကျော်ဆန်း ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဖြစ်စဉ်အခါက ဧရာဝတီသတင်းဌာနနဲ့ အင်တာဗျူး တစ်ခုပေးထားတာကို ဖတ်လိုက်ရတယ်။ သူက အင်္ဂလိပ်လို့တွေ တော်တော်ညှပ်ပြောသွားပါတယ်။ တချို့စာလုံးတွေဆို သိပ်ကို ပညာရပ်ဆန်တယ်။ အဲဒီ အင်တာဗျူးကိုဖတ်ပြီး အောက်က မှတ်ချက်ပေးတဲ့ သူတွေက ဝန်ကြီးမင်းရဲ့ဘိုလိုမှုတ်တဲ့ အတွက် ကြောင့် သူတို့မှာ အဘိဓာန်ကို ဘေးမှာ ချထားရပါတယ် စသည်ဖြင့် ရေးကြပါတယ်။ ဒါနဲ့ ဧရာဝတီက ဝန်ကြီးမင်းရဲ့ဘိုစကားလုံးတွေဘေးမှာ ကွင်းစ ကွင်းပိတ်နဲ့ မြန်မာလိုအဓိပ္ပာယ်ပြန်ထည့်ပြီး ပြန်တင်ပေးခဲ့ရဖူး ပါတယ်။ နိုင်ငံခြားဘာသာနဲ့ထုတ်တဲ့ သတင်းစာတွေ တွေ့ရင် (ကိုယ်မဖတ်တတ်ပေမယ့်) လိုက် ကြည့်မိတယ်။ (ဥပမာ တရုတ်၊ ဂျပန်၊ ကိုရီးယား၊ ထိုင်း၊ ကမ္ဘောဒီးယား) ကြည့်မိသ လောက်တော့ အတိုကောက်တွေလောက်ပဲ (ဥပမာ အဖွဲ့အစည်းနာမည်၊ ကုန်ပစ္စည်း အမှတ်တံဆိပ်) အင်္ဂလိပ်လိုထည့်သုံးတာတွေ့တယ်။ ကျန်တာတော့ သူတို့ဘာသာနဲ့သူတို့ပဲ ရေးတာပဲ။ တိုက်ရိုက်ပြောစကား (quotation) ထဲမှာလည်း မတွေ့ရဘူး။ ပြောတဲ့သူကပဲ ထည့်မပြော တာလား၊ ပြောလျက်သားနဲ့ အယ်ဒီတာက အဆင်ပြေအောင် ပြန်ရေးပေးသလားတော့ မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် သေချာတာတော့ သူတို့မှာ မူတစ်ခုတော့ ရှိတယ်။

နောက်တက်တဲ့ပြဿနာတစ်ချက်က ကျွန်တော် စောစောက ပြောခဲ့သလို တချို့လူတွေ ဗမာစကားလုံး အသုံးအနှုန်းတွေ မသိတော့ဘူး။ ကြာရင် မျိုးဆက်တစ်ဆက်ပြီးတစ်ဆက် မြန်မာဘာသာစကားအဆင့်အတန်း ဆုတ်ယုတ်သွားတော့မယ်။ ခုတောင် ဟိုအင်္ဂလိပ်စာလုံးကို ဗမာလို ဘယ်လိုခေါ်သလဲ ပြန်မေးနေရတဲ့ အဖြစ်ရောက်နေတာ။ ဒီလို ပြောလို့ အင်္ဂလိပ်စာ မသင်နဲ့ အင်္ဂလိပ်လို မပြောနဲ့လို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာစကားကို ထိန်းသိမ်းဖို့ပဲပြောချင်တာ။ အဲဒါမှ စစ်မှန်တဲ့ မျိုးချစ်စိတ်ဖြစ်တယ်လို့ထင်တယ်။ ကျွန်တော်တို့လူမျိုးက မဟုတ်တဲ့နေရာကျသွားပြီး အမျိုး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကွ ဆိုပြီး လက်သီးလက်မောင်းတန်းနေကြတယ်။ ဂရုစိုက်ရမယ့် အလေးထားရမယ့်နေရာကျ ဂရုမစိုက်ကြ၊ အလေးမထားကြဘူး။



မီဒီယာရဲ့အခန်းကဏ္ဍဟာ ဒီနေရာမှာ သိပ်ကိုအရေးကြီးတယ်။ မီဒီယာဟာ ခေတ်ကိုထင်ဟပ်ပေါ်လွင်စေတဲ့ ကြေးမုံပြင် ဖြစ်သလို ခေတ်ကိုရှေ့ကဦးဆောင်သူလည်းဖြစ်တယ်။ မီဒီယာဟာ သိပ်ကိုသြဇာကြီးတယ်ဆိုတာ အားလုံးလည်း သိပြီး သားပါ။ ဒီတော့ဗျာ မီဒီယာသမားတွေအနေနဲ့ အချိန်နဲ့အမျှဖြစ်နေတဲ့ အရေးကြီးတဲ့ ဖြစ်စဉ်တွေကို အများပြည်သူသိရှိအောင် အထောက်အထားခိုင်ခိုင်လုံလုံနဲ့ တင်ပြဖို့တင် တာဝန်ရှိတာမဟုတ်ဘဲ ခေတ်ကိုဦးဆောင်ဖို့၊ လူတွေကိုရှေ့ဆောင်လမ်းပြဖို့လည်း တာဝန်ရှိတယ်ဆိုတာ မမေ့ဖို့ပြောချင်တာပါ။ မီဒီယာဟာ မြို့နေလူတန်းစား ခေတ်ပညာတတ်အလွှာကွက်ကွက်လေး တစ်ခုတည်းကို ကိုယ်စားပြုတာမဟုတ်ဘူးဆိုတာရယ်၊ ဘာသာစကားကိုအသုံးပြုပြီးလုပ်ရတဲ့ လုပ်ငန်းတစ်ခုဖြစ်တာမို့ မိမိ အသုံးပြုတဲ့ဘာသာစကားကို ကျွမ်းကျင်လေ့လာပိုင်နိုင်အောင် အားထုတ်ဖို့နဲ့ မိမိဘာသာစကားကို ထိန်းသိမ်းဖို့လည်း တာဝန်ရှိတယ်ဆိုတာရယ်ကို သတိလေးပေးချင်တာပါ။

ချင်းမိုင်မှာရှိတဲ့ တိုင်းရင်းသားဘာသာစကားနဲ့ထုတ်လွှင့်တဲ့ ရေဒီယိုအသံလွှင့်ဌာနတစ်ခုက အသိတစ်ယောက်က ပြောဖူး တယ်။ သူတို့ ဘာသာနဲ့အသံလွှင့်လို့ ဗမာစကားလုံးတစ်လုံး ညပ်ပါသွားရင်ကို လှမ်းဖုန်းဆက်ပြီး အပြောခံရတယ်တဲ့။ တိုင်းရင်းသားတွေဟာလည်း သူတို့ ဘာသာစကား ကွယ်ပျောက်မသွားဖို့ အသည်းအသန် ကာကွယ်နေရ တာပါ။ တချို့ ဘာသာ စကားတွေဟာ မကြာခင်မှာ ပျောက်ကွယ်မယ့် အရိပ်အယောင် တွေရှိနေတယ် လို့လည်း ပညာရှင်တွေက သတိပေးနေကြတယ်။ ဥပမာ ဗမာတွေထက် ဒီနယ်မြေကို အရင်ရောက်ပြီး ယဉ်ကျေးမှုအရင်ထွန်းကားခဲ့တဲ့ မွန်လူမျိုးတို့ရဲ့ ဘာသာစကားဟာ မထိန်းသိမ်းရင် မျိုးဆက်တစ်ဆက်၊ နှစ်ဆက်အတွင်း ပျောက်ကွယ်သွားနိုင်တယ်လို့လည်း သတိပေး သူတွေက ပေးထားကြပြီ။ တကယ်ဆို ဗမာတွေဟာ မွန်တွေဆီကနေ စာရေးနည်းနဲ့ ယဉ်ကျေးမှုတွေကို လေ့လာသင်ယူခဲ့ရတာမဟုတ်လား။ မွန်တွေရဲ့ကျေးဇူး ဗမာမှာရှိတယ်။ အခုတော့ အဲဒီ မွန်ဘာသာစကားနဲ့ ယဉ်ကျေးမှုက ပျောက်ကွယ်တော့မယ့်အနေအထားမှာရှိတယ်ဆိုတော့ စိတ်မကောင်း ဘူး။ လူမျိုးတစ်မျိုးဟာ ဘာသာစကားပျောက်ရင် လူမျိုးပါပျောက်တာပဲ။

ဗမာစကားကတော့ ပျောက်ကွယ်သွားမယ့်အလားအလာမရှိသေးပေမယ့် ပုံပျက်ပန်းပျက်ဖြစ်သွားမယ့်အနေအထားမှာ ရှိတယ်။ ပေါ့ပေါ့သဘောထားရင် ကျီးလည်းမဟုတ် ကြက်လည်း မဟုတ်တဲ့ အောက်ကလိအာဖြစ်သွားနိုင်တယ်။ ဒါကို အစိုးရကလည်း မူဝါဒတစ်ခုချပြီးတော့ကို ကြပ်ကြပ်မတ်မတ် လုပ်ပေးရမှာ။ ပြင်သစ်တွေ၊ ဂျပန်တွေ၊ တရုတ်တွေဟာ သူတို့ ဘာသာစကားကို သန့်စင်အောင် အတော်လေး အားထုတ်ကြတယ်လို့ ကြားဖူးတယ်။ ဒီလိုမျိုးတွေရှိဖို့က အစိုးရကစလို့ လူမှု အဖွဲ့အစည်းတွေအားလုံး ပူးပေါင်းပါဝင်ရမယ်။ မီဒီယာတွေ နှလုံးသွင်းဖို့က အိုဘားမားလာတဲ့ကိစ္စ အရေးကြီးတယ်။ ရခိုင်ပြဿနာ အရေးကြီး တယ်။ နိုင်ငံခြားရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုကိစ္စ၊ လက်ပံတောင်းတောင်ကိစ္စ၊ အကျင့်ပျက်ခြစားမှုကိစ္စ၊ တရားရေးမဏ္ဍိုင် ကိစ္စ၊ အမျိုးသားသင့်မြတ်ရေးကိစ္စ အားလုံးအရေးကြီးတယ်။ ထိုနည်းလည်းကောင်း မြန်မာ/ဗမာ ဘာသာစကား ပုံဖျက်ခံနေရတဲ့ ကိစ္စလည်း အရေးကြီးပါတယ်။



'ဖြစ်ရပ်မှန်စိတ်ကူးယဉ်ဝတ္ထုများ' စာအုပ်ကို အိမ်တိုင်ရာရောက် မှာယူနိုင်ပါပြီ။ Myanmar Harp Publishing ရဲ့ Facebook Page messenger ကနေ အမည်၊ လိပ်စာ၊ ဖုန်းနံပါတ် အပြည့်အစုံနဲ့ စာပို့ပြီးမှာယူနိုင်သလို အောက်ပါ ဖုန်းနံပါတ် များကနေလည်း မှာယူနိုင်ပါတယ်။ 

Comments

အဖတ်အများဆုံး

အာရှ ယဉ်ကျေးမှုတန်ဖိုးများနှင့် အစိမ်းရောင်မူဝါဒ နိုင်ငံရေး - ဗုဒ္ဓဝါဒရှုထောင့်မှချဉ်းကပ်ခြင်း

 နိဒါန်း အာရှသား အစိမ်းရောင်သမားတွေဟာ အနောက်တိုင်းသား အစိမ်းရောင်သမားတွေရဲ့ စဉ်းစားကြံစည် လုပ်ကိုင်ပုံတွေကို ပုံတူကူးရုံပဲဆိုရင်တော့ အာရှတိုက်မှာ ဖော်ဆောင်မယ့် အစိမ်းရောင်မူဝါဒ နိုင်ငံရေးဟာ ကျရှုံးမှာပါပဲ။ ရှေ့မှာလည်း နမူနာတွေရှိထားပါတယ်။ ဒေသတွင်းနိုင်ငံတွေမှာတွေ့ရတဲ့ ရှေးရိုးစွဲ ကွန်ဆာဗေးတစ်၊ လစ်ဘရယ်နဲ့ ဆိုရှယ်လစ်မူဝါဒရေးရာတွေကို ကြည့်ရင်လည်း ရလဒ်တွေဆိုးရွားလေ့ရှိတာ မြင်ရမှာပါ။ ကျွန်တော်တို့အာရှမှာ ဖော်ဆောင်မယ့် အစိမ်းရောင်မူဝါဒအားပြုနိုင်ငံရေးကို အနှစ်အသား ပြည့်ပြည့်နဲ့ အောင်မြင်တာ မြင်ချင်တယ်ဆိုလို့ရှိရင်တော့ လုပ်ရမှာက သီးခြား အစိမ်းရောင်အယူအဆတွေနဲ့ အလေးအနက်ထား ပေါင်းစပ်ဖို့အတွက် အာရှရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုဇာစ်မြစ်တွေထဲက သင့်လျော်မယ့် အစိတ်အပိုင်းတွေကို စေ့စေ့စပ်စပ် လိုက်ရှာဖွေဖို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒီ ဆောင်းပါးမှာဆွေးနွေးမှာကတော့ အာရှရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုတန်ဖိုးတွေကို ဘာဖြစ်လို့ ပစ်ပယ်လို့မရဘူးလဲဆိုတာ၊ အဲဒီ တန်ဖိုးတွေက ဘာတွေလဲ ဆိုတာ၊ အာရှတိုက်မှာရော အာရှတိုက်ကြီးအတွက်ရော သီးခြားအသွင်ဆောင်တဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်တစ်ခု ဖန်တီးရာမှာ အဲဒီတန်ဖိုးတွေက ဘယ်လိုအကူအညီဖြစ်မလဲဆိုတာတွေပဲဖြစ်ပါတယ်။  အခုဆောင်းပါး...

အာဇာနည်နေ့နှင့် ခံစားမိသည့် ဆရာဇော်ဂျီ၏ကဗျာ

ဇူလိုင်လ ၁၉ ရက်နေ့သည် အာဇာနည်နေ့ဖြစ်သည်။ အာဇာနည်နေ့ကို ရောက်တိုင်း ကျဆုံးလေပြီးသော အာဇာနည် ခေါင်းဆောင်ကြီးများအား ပြည်သူအပေါင်းက သတိတရ ရှိကြ လေသည်။ လွန်ခဲ့သော ၆၃ နှစ်၊ ဤနေ့ ဤရက်က ဆိုလျှင်ဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံ တစ်ဝန်းလုံး လှည်းနေလှေအောင်း မြင်းဇောင်း မကျန်သော ပြည်သူအပေါင်း တို့သည် အပြင်မှာ သူတို့ လူကိုယ်တိုင် မြင်ဖူးချင်မှ မြင်ဖူးမည်ဖြစ်သည့်၊ စကားပြောဖူးချင်မှ ပြောဖူးမည်ဖြစ်သည့် အာဇာနည် ခေါင်းဆောင်ကြီးများ အတွက် ဖြေမဆည်နိုင် မျက်ရည် ဖြိုင်ဖြိုင် ကျခဲ့ကြဖူးလေသည်။ လောကတွင် လူတို့သည် မိမိချစ်ခင်ရသော ဆွေမျိုးသားချင်း၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမများနှင့် ခွဲခွာရ၍ ငိုကြွေးတတ်သည်မှာ သဘာဝကျသော်လည်း ကိုယ်နှင့်သွေးမတော် သားမစပ်၊ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ခြင်းမရှိသော လူတစ်ယောက် (သို့မဟုတ်) လူတစ်စုအတွက် ငိုကြွေးကြသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ ဘဝတွင် မိမိ၏ မိဘ၊ ဆွေမျိုး၊ ဇနီးခင်ပွန်း၊ သားသမီးတို့အတွက် ငိုကြွေးခြင်းက သံယောဇဉ်ကြောင့် ဖြစ်ပြီး အာဇာနည်တို့အတွက် ငိုကြွေးခြင်းကမူ ထိုသူတို့အပေါ် မိမိထားသည့် တန်ဖိုးတစ်ခုကြောင့်၊ (တစ်နည်း) အစားထိုးမရသော ဆုံးရှုံးမှုအတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ငိုကြွေးတာချင်း တူသော် လည်း ငိုကြွေး ပုံချ...

နယူးယီးယားဟာသ

နှစ်တစ်နှစ်ကုန်တော့မယ်ဆိုတိုင်း ကျနော်တို့တတွေ ပြက္ခဒိန်အသစ်ကို ချိတ်ကြ ရှေ့တစ်နှစ်စာ ဟောစာတမ်းတွေ ဟိုလှန် သည်ပွတ် ဖတ်ကြ ဒီနှစ်ထက် ရှေ့နှစ်က ကံပိုကောင်းမှာလား ချောင်းကြည့်ကြ။  တကယ်တော့လည်း ခုနှစ်ဟောင်းဆိုတာကိုက  တစ်ချိန်တုန်းက နှစ်သစ်ပဲမဟုတ်လား အဲသည်တုန်းကလည်း  ခု မလိုချင် စွန့်ခွာထွက်ပြေးချင် မြန်မြန်ကုန်ဆုံးနေစေချင်တဲ့ နှစ်ဟောင်းကိုပဲ မနှစ်တုန်းက  “လာပါတော့ အခါခါမော့ မာလာဖော့ မျှော်ပေါ့လေးနာရီ” လုပ်ခဲ့ကြ။ ရင်ခုန်ခြင်းများစွာနဲ့ ကြိုဆိုခဲ့ကြ ဝိုင်ခွက်တွေ တိုက်ခဲ့ကြ ဘီယာတွေ စီးဆင်းခဲ့ကြ အသားကင်တွေ၊ ငါးသံပရာတွေ အကြော်တွေအလှော်တွေ မီးရှူးတွေ မီးပန်းတွေနဲ့ပဲ  ကြိုဆိုခဲ့ကြ။  နှစ်သစ်ထဲဝင်ပြီး ပထမကွာတားလောက်ရောက်တော့ ရင်ခုန်သံတွေ အေးစက်ခဲ့၊ နှေးကွေးခဲ့ကြ မောပန်းနွမ်းနယ်လာခဲ့ကြ နုံးချိမောဟိုက်လာခဲ့ကြ အားတင်းကြရ၊ အချင်းချင်းအားပေးကြရ ဟောစာတမ်းတွေ မှန်တာတွေလည်းရှိ လွဲတာတွေလည်းရှိ ဘယ်နှလကျန်သေးတယ်၊ လက်ကျန်ကာလမှာ ဘာဖြစ်ဦးမယ်ရယ်လို့ ရက်လရှင်းတမ်းမှာ ကံဇာတာကြွေးကျန်ကို ပေသီးခေါက်ကြ။  ရယ်ကြ၊ မောကြ။ အားဖြည့်ကြ။ ရေဖြည့်ကြ။  နိုဝင်ဘာ၊ ဒီဇင်ဘာရောက်တော့ ကောင်းကျိုးမ...

‘တဏှာထက်ကြီးသောမြစ် မရှိ’ - ဆယမ်၏ များများထုတ်များများသုံးဝါဒကို ဗုဒ္ဓရှုထောင့်မှဝေဖန်ခြင်း

“ဖွံ့ဖြိုးမှု (တိုးပွားခြင်း) ဆိုတဲ့ စကားကို ပါဠိဘာသာနဲ့ ‘ဝဍ္ဎန’ လို့ ခေါ်ပါတယ်။ များပြားခြင်း လို့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်။ ကောင်းတဲ့အရာတွေ များပြားတာဖြစ်နိုင်သလို ပြဿနာ၊ ဒုက္ခဆင်းရဲ၊ ပဋိပက္ခတွေ များပြားတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒီနေ့ကမ္ဘာမှာတော့ ဖွံ့ဖြိုးမှုဆိုတာရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ဟာ ကမ္ဘာကြီးမှာ အသိဉာဏ်ပညာကို လျစ်လျူရှုပြီး ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းတွေနောက်ပဲ လိုက်နေကြ ပေါများပြည့်လျှံနေကြတယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်။” ဒီ စကားကို မိန့်ကြားခဲ့သူကတော့ ဆယမ်* ဗုဒ္ဓဘာသာရဟန်းတော်တပါးလည်းဖြစ် အတွေးအခေါ်ရှင်လည်း ဖြစ်တဲ့ အရှင် ဗုဒ္ဓဒါသဘိက္ခုဖြစ်ပါတယ်။ ဒီ စကားပေါ်ကိုအခြေခံပြီး ဆရာ ဆုလက် ဆီဝရက်ဆက ဘာပြော သလဲဆိုတော့ များများတိုးထုတ်၊ များများသုံးစွဲဝါဒ (consumerism) က နောက်ဆုံးပေါ်မိစ္ဆာဘာသာပဲတဲ့။   ဒီ ဆောင်းပါးမှာတော့ ဆယမ်နိုင်ငံအပေါ် များများတိုးထုတ်၊ များများသုံးစွဲဝါဒရဲ့ ရိုက်ခတ်မှုအကြောင်းရယ်၊ ဆရာတော် ဗုဒ္ဓဒါသနဲ့ ဆရာဆုလက် ဆီဝရက်ဆတို့နှစ်ဦး ဟောပြောခဲ့တာတွေအပေါ် အခြေခံထားတဲ့ အမြင်သစ်၊ လမ်းကြောင်းသစ်တွေအကြောင်းရယ်ကို ဆွေးနွေးထားပါတယ်။ အဲဒီ ဆရာနှစ်ပါးဟာ ဆယမ် နိုင်ငံရဲ့ လူမှုအကျိုးပြုဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ ဗိသုကာတွေပါ။ ဒီ ဆောင်းပါးကို ...

သေမင်းနှင့်ရက်ချိန်းပြန်ယူခြင်း

ငါချစ်ခင်ရသူတွေ လေးစားရသူတွေ မြတ်နိုးရသူတွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေသွားကြတော့ ငါ့မှာ သေမင်းနဲ့ပြန်တိုင်ပင်ရတယ်။ ရက်ချိန်းပြန်ယူဖို့မျက်နှာလုပ်ကြည့်တယ်။ ငါထားခဲ့ရမယ့်သူတွေ ငါ့မျက်နှာကိုကြည့်နေကြသူတွေ ငါအခုခံစားရသလို မခံစားစေချင်သေးဘူးလို့။  သေမင်းကပြောတယ်။ လူတိုင်းက ဒီလိုပဲပြောကြတာပဲ မင်းမို့လို့ အစဉ်အလာကိုဖောက်ဖျက်လိုက်ရင် ငါ မျက်နှာလိုက်ရာ ကျလိမ့်မယ် တဲ့။ ငါကပြန်ချေတယ်။ ခြွင်းချက်ဆိုတာလောကရဲ့ဓမ္မတာလို့။ ဆိုတော့ သူကပြောတယ် မင်းဟာခြွင်းချက်နဲ့ ထိုက်တန်ကြောင်း  ပရိုပိုဆယ် တင်ပါဦး၊ ငါကြည့်စမ်းမယ် တဲ့။ ငါဟာသစ်ပင်စိုက်ရဦးမှာလို့  ပြောလိုက်တော့ သူကရယ်တယ်။ ကမ္ဘာဟာခေါင်းတုံးဖြစ်တော့မယ်ဆိုမှ လူတွေဟာ မင်းလိုလူတွေနဲ့မတန်ပါဘူး။ မင်းတစ်ယောက်နဲ့ ဘာထူးမှာတုံး ...  နှမ်းတစ်လုံးနဲ့ဆီမဖြစ်ဘူးကွ တဲ့။ မဟုတ်ဘူး ... ငါကိုယ်တိုင်သစ်ပင်ဖြစ်မှာ သစ်ပင်နဲ့တူသောပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်မှာ ငါဟာအရိပ် ငါဟာအကိုင်းအခက် ငါဟာအသီးအပွင့်ဖြစ်မှာ။ ငါ့အရိပ်ကိုခိုသူတိုင်းဟာအေးမြနေမယ် ငါ့ရဲ့အသီးအပွင့်တွေကို ငှက်တွေကကိုက်ချီပြီး အရပ်ရှစ်မျက်နှာမှာ ပြန့်ပွားပေါက်ရောက်စေလိမ့်မယ်။ ငါဟာ လောကရဲ့နှစ်တစ်လုံးကနေ  ရာဝင်အိုးနဲ့ပြည့်...