ဝေယံဘုန်း

“ဟဲ့ နင်ဘယ်လာတာလဲ” ရုတ်တရက် ကြားလိုက်တဲ့ ခေါ်သံကြောင့် ကျနော် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့်ညာဘက်ဘေး သုံးပေ အကွာလောက်နား လက်ထဲမှာ ပစ္စည်းပစ္စယတွေကိုင်ပြီး ရပ်နေတဲ့ ဂျူလီ့ကိုတွေ့လိုက်တာပါပဲ။ ရုတ်တရက် တော့ သူ့ကိုမမှတ်မိဘူး။ ရှည်လာတဲ့ဆံပင်ကို အဝါနဲ့အနီရောင် ဟိုက်လိုက်ဖောက်ထားပြီး နည်းနည်း ကောက်ထားတာရယ်၊ မဆိုစလောက်လေး ဝလာတာရယ်ကြောင့်ရယ်၊ လုံးဝ ထင်မထားတဲ့ အချိန်မှာ တွေ့တာကြောင့်ရယ် နှစ်စက္ကန့်လောက် ကျနော် သူ့ကို ကြောင်ငေး ကြည့်နေပြီးမှ အသိဝင်လာတယ်။  သရုပ်ဖော် - ငုအိမ်ထက်မြက် “ဪ အင်း ... ပါဝါဘန့်ခ်တစ်ခု ဝယ်စရာရှိလို့ လှည်းတန်းစင်တာအောက်က Remax ကို လာတာ” “ဟုတ်လား ... ငါလည်း ခုပဲ လှည်းတန်းစင်တာထဲကနေ ထွက်လာတာ၊ နင် ခု ဘယ်မှာ ဘာတွေလုပ်နေလဲ” ဂျူလီ့အမေးကို ကျနော် ချက်ချင်းပြန်မဖြေမိဘဲ နှုတ်ခမ်းတွေက အလိုအလျောက် ကွေးတွန့်သွားတယ်။ ပြုံးလိုက် ရယ်လိုက်လုပ်တိုင်း နဂိုကမှ ကျဉ်းရတဲ့ မျက်စိမှေးမှေးက ပိတ်ပိတ်သွားတတ်လို့ ‘တရုတ်ကလေး’ လို့ ဂျူလီက အမြဲ ခေါ်တာ ခံခဲ့ရဖူးတဲ့ ကျနော်ဟာ ခုလည်း ဂျူလီ့အမြင်မှာ မျက်မှေးကလေး ဖြစ်သွားဦးမှာပဲဆိုတာ စိတ်ထဲက သိလိုက်ပြီး စိတ်မှာ မလုံသလိုလေး ဖြစ်သွားတယ်။ ရှူးဖိနပ်ထဲက ကျနော့် ခြ...

ဤ လောက၌ ပူသောငရဲအပြင် ရေခဲငရဲရှိနေသေးလား စတယ်လာ မသိ။ အေးလိုက်သည်မှာ ခဲတော့မည်။ လမ်းမများထက် သူတို့ အတူတူ ခြေကျင်နှင်ခဲ့ကြသည်။ ရိုစာ၏ ရင်သားများက နာကျင်နေ၏။ မက်ဂဒါက ထိုရင်နှစ်မြွှာကြား ရစ်ပတ်ထုပ်ထားသည့် စောင်ပဝါထုပ်ကလေးထဲ ကွေးကွေးလေး လိုက်ပါလာသည်။ စတယ်လာက မက်ဂဒါကို တစ်လှည့်ယူချီသည့် အခါလည်း ရှိသည်။ သို့သော် မက်ဂဒါကို စတယ်လာ မနာလို။ စတယ်လာသည် အသက် ဆယ့်လေးနှစ်သာရှိသေး၏။ သို့သော် လူက ဝါးခြမ်းပြားလောက်သာ ရှိသည်။ ခါးသေးသလောက် ရင်ကလည်း မချီနိုင်သူ ဖြစ်သည်။ စတယ်လာသည်လည်း မက်ဂဒါလိုပင် ကိုယ်တစ်ပိုင်းခြုံစောင်လေးထဲ အထွေးခံလျက် လိုက်ချင်နေသည်။ ဒါဆို သူ့ကို လူမမြင်တော့ဘူးပေါ့။ အိပ်လျက်လိုက်မည်။ လူပေါ်လိုက်ရလျှင် ပုခက်ထဲချော့သိပ်ခံရသလိုဖြစ်နေမည်။ လူကြီး လက်ပေါ်ရောက် ပုတုကွေးကလေးအဖြစ်ကို သူစိတ်ကူးယဉ်၏။ မက်ဂဒါက ရိုစာ၏ နို့ကိုစို့သည်။ ရိုစာသည် မနေမနား တသွားတည်း သွားနေသည်။ လမ်းလျှောက်ပုခက်နှင့်တူ၏။ သို့သော် သူ့မှာ နို့က မထွက်ချင်တော့။ မက်ဂဒါသည် လေကိုသာ စုပ်နေမိသည့်အခါရှိသည်။ နို့မရတိုင်း သူအော်ငိုသည်။ စတယ်လာ့ဗိုက်ထဲ ပါစကဝမ်းမီးတွေက တဟုန်းဟုန်း တောက်လျက်။ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်သည် တုတ်ချောင်းများပေါ်ရှိ အဖုအဆစ်ကလ...