Skip to main content

ဘယ်တော့မှဖတ်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်တဲ့ ဂန္ထဝင်စာအုပ် ၆ အုပ်

စာအရေးအသားပေါ်ပေါက်လာတာဟာ နှစ်ပေါင်းထောင်နဲ့ချီရှိခဲ့ပြီမို့ ဘယ်သောအခါမှ ဖတ်ခွင့်မရတော့မယ့် ပုံဝတ္ထုတွေလည်း ရှိပါတယ်။ အဲဒီထဲကတချို့ဆိုရင် ပျောက်လို့ပျောက်နေမှန်း​တောင် လူတွေမသိကြတဲ့ စာတွေဖြစ်ပြီး တချို့ကျတော့လည်း နှုတ်ဖြင့်သာလက်ဆင့်ကမ်းလာခဲ့ကြတဲ့ ဒဏ္ဍာရီဆန်ဆန်တွေ ဖြစ်ကြ ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း ပျောက်ဆုံးစာအုပ်စာရင်းဆိုတာ ရှိနေမှန်းတော့ အသေအချာသိကြပါတယ်။ တချို့ စာအုပ်/စာမူတွေဆိုရင် စာကြည့်တိုက်တွေထဲမှာ၊ လက်ဆွဲသေတ္တာတွေထဲမှာ၊ ဒါမှမဟုတ် စာရေးစားပွဲခုံ တွေထဲမှာ ဘယ်သူမှမတို့မထိရဘဲ ရှိချင်ရှိနေမှာပါ။ ဆေးလ်ဗီးယား ပလာ့သ်ရဲ့ ပျောက်ဆုံးသွားတဲ့ စာမူတွေ အစ လော့ဒ်ဘိုင်ရွန်ရဲ့ မီးရှို့ပစ်လိုက်တဲ့ ကိုယ်ရေးမှတ်တမ်းတွေအဆုံး အဲဒီ စာအုပ်တွေ စာမူတွေဟာ အတိတ်သမိုင်း ဟိုးဝေးဝေးမှာ ကျန်ရစ်ပျောက်ဆုံးခဲ့ပြီဖြစ်ပါတယ်။

Isle of the Cross by Herman Melville

ဟားမန်း မဲလ်ဗီးဟာ Isle of the Cross ဆိုတဲ့ စာမူကို Moby Dick စာအုပ်ထုတ်ဝေပြီး နှစ်နှစ်အကြာ ၁၈၅၃ ခုနှစ်မှာ ထုတ်ဝေသူကို ပြသခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီစာမူကတော့ သူအားလပ်ရက်ခရီးသွားတုန်း လေ့လာသိရှိခဲ့ရတဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်အပေါ်မှာ အခြေခံထားပါတယ်။ သင်္ဘောသား ခင်ပွန်းဖြစ်သူရဲ့ စွန့်ပစ်ခံခဲ့ရတဲ့ အမျိုးသမီး တစ်ဦးအကြောင်းပါ။ မဲလ်ဗီးဟာ အဲဒီစာမူကို အပြီးသတ်နိုင်ခဲ့ပေမယ့် Harper and Brothers စာအုပ်တိုက်ကတော့ ပုံနှိပ်မထုတ်ဝေဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြပါတယ်။ ထူးဆန်းတာကတော့ အဲဒီ ကိစ္စပြီးတဲ့နောက် စာမူဟာ လုံးဝပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တာပါပဲ။ မဲလ်ဗီးကိုယ်တိုင်က ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တာလား၊ ထုတ်ဝေသူ လက်ထဲမှာပဲ ပျောက်သွားခဲ့တာလား ဆိုတာကတော့ ဘယ်သူမှမသိကြပါဘူး။


Falcon Yard and Double Exposure by Sylvia Plath

ဆေးလ်ဗီးယာ ပလာ့သ်မှာ The Bell Jar ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုတစ်အုပ်သာ ထုတ်ဝေခဲ့ဖူးတာရှိပေမဲ့ လုံးဝ မထုတ်ဝေ ဖြစ်လိုက်တဲ့ ဝတ္ထုစာမူ အနည်းဆုံးနှစ်ခုလည်း ရှိသေးတယ်လို့ ပလာ့သ်ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ မှတ်တမ်းအချို့အရ သိရပါတယ်။ ပထမတစ်ခုကတော့ Falcon Yard ဖြစ်ပြီး ပလာ့သ်နဲ့ သူ့ခင်ပွင်း ကဗျာ ဆရာ တက်ဒ် ဟုချ်တို့ရဲ့ အစောပိုင်းကာလ ဆက်ဆံရေးအပေါ်မှာ အခြေခံထားတာဖြစ်ပါတယ်။ ပလာ့သ် ဟာ The Bell Jar ကိုမရေးမီကတည်းက အဲဒီစာမူကိုစရေးခဲ့တာဖြစ်ပြီး The Bell Jar ထွက်တဲ့ ၁၉၆၃ ခုနှစ်ပြီးမှ ပြန်ကိုင်ခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဆိုးတာက ပလာ့သ်ရဲ့ ဒုတိယမြောက်ဝတ္ထုဟာ စာဖတ်သူတွေလက်ထဲ လုံးဝရောက်မလာခဲ့တာပါပဲ။ ဝတ္ထုရေးနေတုန်းမှာပဲ သူ့ယောက်ျားဟာ ဖောက်ပြန်နေမှန်း ပလာ့သ် သိလိုက်ရ ပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ပလာ့သ်ဟာ ဝတ္ထုကိုဆက်မရေးတော့ဘဲ စာမူကို မီးရှို့ပစ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပါတယ်။


နောက်ထပ် ဆုံးရှုံးသွားခဲ့တဲ့ တစ်ပုဒ်ကတော့ Double Exposure ဆိုတဲ့ဝတ္ထုဖြစ်ပြီး ကိုယ်ရေးအတ္ထုပ္ပတ္တိ ဆန်ဆန်ရေးထားတဲ့ ဝတ္ထုဖြစ်ပြန်ပါတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ ပလာ့သ်ဟာ သူ့ယောက်ျားရဲ့ သစ္စာမရှိမှုနဲ့ သူတို့ အိမ်ထောင်ရေးပြိုကွဲရတဲ့ကိစ္စတွေအပေါ် အခြေခံရေးထားပါတယ်။ ဒီဝတ္ထုကိုတော့ ပလာ့သ်က ဖျက်ဆီး ပစ်ခဲ့ တာမဟုတ်ဘဲ သူ့ယောက်ျားက ပလာ့သ်သေပြီးတဲ့နောက်မှာ ဒီစာမူကိုဖျောက်ဖျက်ပစ်လိုက်တယ်လို့ ယုံကြည်ထားကြပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီစာမူကို လက်ဝယ်ရရှိထားသူဟာ ပလာ့သ်ရဲ့မိခင်ဖြစ်တယ်လို့ ယောက်ျား ဖြစ်သူက ဆိုပါတယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် စာမူအပြည့်အစုံကတော့ ဘယ်လိုမှအစအနကောက်လို့မရတော့ ပါဘူး။

Untitled by Emily Brontë

အမ်မလီ ဘရွန်တီမှာ Wuthering Heights အပြင် လူမသိသူမသိဝတ္ထုတစ်အုပ်ရှိတယ်ဆိုတာနဲ့ ပတ်သက်ပြီး သမိုင်းအထောက် အထား သိပ်မရှိပါဘူး။ ဒီလိုရှိတယ်လို့ လူတွေပြောကြတာကလည်း Wuthering Heights စာအုပ် ထုတ်ဝေသူ သောမတ်စ် ကော့တလီ နယူးဘီဆီက ၁၈၄၈ ခုနှစ်မှာ အမ်မလီဘရွန်တီ ဆီကိုရေးတဲ့ စာတစ်စောင် ပေါ်မှာပဲ လုံးလုံးအားပြုပြီးပြောနေကြတာဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီစာမှာပါတဲ့ အချက်တွေ အရတော့ ဘရွန်တီဟာ သူ့ရဲ့ဒုတိယမြောက် ဝတ္ထုကို စရေးတော့မယ့်ဆဲဆဲ ဒါမှမဟုတ် စရေးနေပြီ ဆိုတဲ့ သဘော နားလည်ရပါတယ်။ ထုတ်ဝေသူ မစ္စတာနယူးဘီ ကတော့ ဘရွန်တီ့ကို ဒီစာအုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မလောဖို့ တိုက်တွန်းထားပါတယ်။ ဘာဝတ္ထု အမျိုးအစားလဲဆိုတာကိုရော ဘရွန်တီတစ်ယောက် ရေးပြီးမပြီးဆိုတာကို ရော မသိရပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အမ်မလီဟာ ဘရွန်တီ ညီအစ်မတွေထဲမှာ ဝတ္ထုတစ်အုပ်တည်းသာ ထုတ်ဝေခဲ့သူ ဖြစ်တာရယ်၊ အဲဒီ တစ်အုပ်ကလည်း တစ်အုပ်ဆိုဆိုသလောက်ဖြစ်တာရယ်ကြောင့် အဲဒီဒုတိယအုပ်သာ ထွက်ဖြစ်ခဲ့ရင် ဘယ်လိုမျိုးဖြစ်မလဲဆိုတာကိုတော့ မသိချင်ဘဲမနေနိုင်လောက်စရာပါပဲ။


Save Me the Waltz by Zelda Fitzgerald

ဇယ်လ်ဒါ ဖစ်ဂျရယ်ရဲ့ Save Me the Waltz ကို ၁၉၃၂ ခုနှစ်မှာ ထုတ်ဝေခဲ့တာကတော့ အမှန်ပါပဲ။ ခုထိလည်း ရိုက်နှိပ်နေဆဲ၊ အလွယ်တကူဝယ်ယူလို့ရတဲ့ စာအုပ်ဖြစ်နေဆဲပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ မေးခွန်းက ဇယ်လ်ဒါရဲ့ မူရင်း စာမူ အတိုင်း အခုစာအုပ်ကို ထုတ်ထားတာဟုတ်ရဲ့လားဆိုတာပါ။ဇယ်လ်ဒါရဲ့ ခင်ပွန်းလည်းဖြစ်၊ စာရေးဆရာလည်းဖြစ်တဲ့ အက်ဖ် စကော့ ဖစ်ဂျရယ်ဟာ သူ့မိန်းမရဲ့စာမူကို အနည်းငယ်အပြောင်းအလဲ လုပ်ခဲ့တယ်လို့ တချို့က ဆိုပေမယ့် စကော့ ကိုယ်တိုင်က သူ့စာအုပ် Tender is the Night အတွက် သူ့မိန်းမရဲ့စာမူထဲက စာပိုဒ်တွေကို ခိုးချခဲ့တဲ့အတွက် ဇယ်လ်ဒါရဲ့ စာအုပ်ဟာ မူရင်းရဲ့ အမြီးနုတ် ခေါင်းနုတ် ကျန်သလောက်ပဲ ထုတ်ထားရတာဖြစ်တယ်လို့လည်း ပညာရှင်အချို့က ပြောပါတယ်။ Save Me the Waltz ကို ဝေဖန်ရေးဆရာတွေက ထိုးနှက်အပုပ်ချကြပြီး ဇယ်လ်ဒါကလည်း နောက်တစ်အုပ် ထပ်မရေးတော့ပါဘူး။ ဒီတော့ ဇယ်လ်ဒါဟာ သူထုတ်ချင်ခဲ့တဲ့ပုံစံအတိုင်း ဒီဝတ္ထုကိုထုတ်ဝေခဲ့ရတာ ဟုတ်ရဲ့လား။ ဇယ်လ်ဒါဟာ နေ့စဉ်မှတ်တမ်းရေးသလို ပေးစာတွေလည်းအများအပြားရေးသူ ဖြစ်ပေမဲ့ Save MeThe Waltz ရဲ့ အစိတ်အပိုင်းဘယ်လောက်က သူ ကနဦးရေးဖို့ပြင်ဆင်ခဲ့သလောက်အတိုင်း ဖြစ်သလဲ သို့မဟုတ် သူ့ယောက်ျားရဲ့ဝတ္ထုတွေထဲမှာ တစ်ပိုင်းတစ်စ ပါသွားခဲ့သလားဆိုတာကတော့ အတိအကျ​ ပြောဖို့မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။


Memoirs by Lord Byron

အသက်ရှိနေစဉ်အတွင်းရော သေပြီးနောက်အတော်ကြာအထိအောင် လော့ဒ်ဘိုင်ရွန်ဟာ မကောင်း သတင်းတွေနဲ့ ကျော်စောတဲ့ မဟာပုဂ္ဂိုလ်ကျော်တစ်ဦး ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ သူ့ရဲ့ ကိုယ်ရေးမှတ်တမ်း တွေသာ ထုတ်ဝေဖြစ်ခဲ့ရင် သူ့ဘဝရဲ့အမှောင်ဘက်ခြမ်းကို အသေးစိတ်သိခွင့်ရမှာဖြစ်ပေမဲ့ ကံမကောင်း ချင်တော့ အဲဒီမှတ်တမ်းတွေကို ဘယ်တော့မှ ဖတ်ခွင့်ရမှာမဟုတ်တော့ပါဘူး။ ၁၈၂၄ ခုနှစ် အသက် ၃၆ နှစ် အရွယ်မှာ ဘိုင်ရွယ် ကွယ်လွန်တဲ့အခါ သူ့ရဲ့ထုတ်ဝေသူက သူ့ရဲ့မှတ်တမ်းတွေကို မီးရှို့ခဲ့ပါတယ်။ ဘိုင်ရွန့် သူငယ်ချင်းတွေထဲက လူနည်းနည်းပါးပါးလောက်ကတော့ သူ့မှတ်တမ်းတွေကို ဖတ်ရှုခွင့်ရခဲ့ရပေမဲ့ ဘယ်သူကမှ သူတို့သိခဲ့ရသမျှ အသေးစိတ်ကို ပြန်မရေးပြခဲ့ပါဘူး။ 



ထုတ်ဝေသူအပိုင်းကိုကြည့်ရင်တော့ အယ်ဒီတာတွေဟာ အကောင်းဆုံးဖြစ်မယ် ထင်တဲ့ဟာကို လုပ်ခဲ့တာပါပဲ။ ဒီစာတွေကိုသာ ထုတ်ဝေခဲ့မယ်ဆိုရင် ဘိုင်ရွန်ရဲ့နာမည်ကို ထိခိုက်လိမ့်မယ်လို့ သူတို့ လုံးဝဥဿုံယုံကြည်ခဲ့ကြပါတယ်။ တကယ်ဆို ဘိုင်ရွန့်အနေနဲ့ သူနဲ့ခေတ်ပြိုင်တွေ ကြားထဲမှာကို နာမည်ဆိုးနဲ့ကျော်ကြားပြီးသားဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီမှတ်တမ်းတွေကို ထုတ်ဝေလိုက်ရင် ဘိုင်ရွန့်ဂုဏ်သိက္ခာကို ထိခိုက်လိမ့်မလားလို့ စိုးရိမ်ရတယ်ဆိုကတည်းက သူ့မှတ်တမ်းတွေမှာ ဘယ်လောက် တောင် ဆိုးဆိုးရွားရွားတွေပါမလဲလို့ တွေးကြည့်ရုံသာရှိပါတယ်။ ဘိုင်ရွန် ဘာတွေများ ရေးခဲ့ပါလိမ့်။ နောက်ပြီး ယုံတမ်းစကားတွေကတစ်ဆင့် အဲဒီအကြောင်းတွေကို ဘယ်လောက် သိပြီးသားဖြစ်မှာပါလိမ့်။


Bookbub.com ဝက်ဘ်ဆိုက်တွင် Emily Verona ရေးသားသည့် 6 Classics We’ll Never Get to Read ကို ဘာသာပြန်ဆိုပါသည်။



'ဖြစ်ရပ်မှန်စိတ်ကူးယဉ်ဝတ္ထုများ' စာအုပ်ကို အိမ်တိုင်ရာရောက် မှာယူနိုင်ပါပြီ။ Myanmar Harp Publishing ရဲ့ Facebook Page messenger ကနေ အမည်၊ လိပ်စာ၊ ဖုန်းနံပါတ် အပြည့်အစုံနဲ့ စာပို့ပြီးမှာယူနိုင်သလို အောက်ပါ ဖုန်းနံပါတ် များကနေလည်း မှာယူနိုင်ပါတယ်။ 

Comments

အဖတ်အများဆုံး

အာဇာနည်နေ့နှင့် ခံစားမိသည့် ဆရာဇော်ဂျီ၏ကဗျာ

ဇူလိုင်လ ၁၉ ရက်နေ့သည် အာဇာနည်နေ့ဖြစ်သည်။ အာဇာနည်နေ့ကို ရောက်တိုင်း ကျဆုံးလေပြီးသော အာဇာနည် ခေါင်းဆောင်ကြီးများအား ပြည်သူအပေါင်းက သတိတရ ရှိကြ လေသည်။ လွန်ခဲ့သော ၆၃ နှစ်၊ ဤနေ့ ဤရက်က ဆိုလျှင်ဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံ တစ်ဝန်းလုံး လှည်းနေလှေအောင်း မြင်းဇောင်း မကျန်သော ပြည်သူအပေါင်း တို့သည် အပြင်မှာ သူတို့ လူကိုယ်တိုင် မြင်ဖူးချင်မှ မြင်ဖူးမည်ဖြစ်သည့်၊ စကားပြောဖူးချင်မှ ပြောဖူးမည်ဖြစ်သည့် အာဇာနည် ခေါင်းဆောင်ကြီးများ အတွက် ဖြေမဆည်နိုင် မျက်ရည် ဖြိုင်ဖြိုင် ကျခဲ့ကြဖူးလေသည်။ လောကတွင် လူတို့သည် မိမိချစ်ခင်ရသော ဆွေမျိုးသားချင်း၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမများနှင့် ခွဲခွာရ၍ ငိုကြွေးတတ်သည်မှာ သဘာဝကျသော်လည်း ကိုယ်နှင့်သွေးမတော် သားမစပ်၊ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ခြင်းမရှိသော လူတစ်ယောက် (သို့မဟုတ်) လူတစ်စုအတွက် ငိုကြွေးကြသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ ဘဝတွင် မိမိ၏ မိဘ၊ ဆွေမျိုး၊ ဇနီးခင်ပွန်း၊ သားသမီးတို့အတွက် ငိုကြွေးခြင်းက သံယောဇဉ်ကြောင့် ဖြစ်ပြီး အာဇာနည်တို့အတွက် ငိုကြွေးခြင်းကမူ ထိုသူတို့အပေါ် မိမိထားသည့် တန်ဖိုးတစ်ခုကြောင့်၊ (တစ်နည်း) အစားထိုးမရသော ဆုံးရှုံးမှုအတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ငိုကြွေးတာချင်း တူသော် လည်း ငိုကြွေး ပုံချ...

ကျွန်တော်က ခင်ဗျားကိုတွေ့ချင်တာ

ဆိုပါစို့ဗျာ …ချစ်တဲ့သူငယ်လေ သူငယ်ချင်းကောင်း ယောက်ဖရေ ဒီနေ့ဟာ ကျနော့်နာရေးဆိုပါစို့။ ကျနော့်ရဲ့ နောက်ဆုံးခရီးလေးဆိုကြပါစို့။ ခင်ဗျားနဲ့ကျနော်နဲ့ကလည်း မာနတွေကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဃရာဝါသတွေကြောင့်ပဲဖြစ်ဖြစ် မဆုံဖြစ်ခဲ့တာကြာပြီ။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဗျာ ဒီနေ့မှပဲ ခင်ဗျားမှာ... စကောလားရှစ် စာမေးပွဲရှိနေတယ်… သူဌေးက အထူးအစည်းအဝေးခေါ်ထားတယ်… တင်ဒါဝင်ပြိုင်ရမယ့် နောက်ဆုံးရက်ဖြစ်နေတယ်… နိုင်ငံခြားသွားဖို့ လေယာဉ်ပေါ်တက်ရမယ့်အချိန်ဖြစ်နေတယ်… စသည် စသည်ဖြင့် ရှိနေတယ်… ဆိုပါစို့။ ဒါဆို ကျနော့်ကို ခင်ဗျား လာတွေ့မှာလား လာမှာလား... ခင်ဗျားဟာ ကျနော့်ကို ထပ်မြင်ရဖို့ အခွင့်အရေးမရှိတော့ဘူး … ဒီနေ့ပြီးရင်… ဘယ်တော့မှလည်း ပြန်မဆုံကြတော့ဘူးဆိုရင်၊ ခင်ဗျားမှာလည်း လက်လွတ်မခံနိုင်စရာ အရေးကြီးအလုပ်ကလည်း ရှိနေခဲ့ရင်၊ ခင်ဗျား ကျနော့်ဆီ လာဦးမှာလား … လာမှာလား … ကျနော်ကတော့ ခင်ဗျားဆီ ထမလာနိုင်တော့တာအမှန်။ ကျနော့်မှာ ခုတင်ပေါ် မလှုပ်မယှက်လဲလျောင်းရင်းက လက်သီးဆုပ်ကို ဖြေထားရင်းက ခင်ဗျားကို မျှော်နေမိမှာပါ… မျှော်ဦးမှာပါ မျှော်မှာပါ… သေသူတစ်ယောက်မှာ စာမေးပွဲလည်းမရှိတော့... အင်တာဗျူးလည်းမရှိ...

အနက်မထင် ပဟေဠိများ

မစဲသော တံခါးခေါက်သံများ လှည့်ရလွန်းသဖြင့် ပျက်လုလု လက်ကိုင်ဘု မကွေးညွတ်တတ်မီက ငါ့နှုတ်ခမ်းများကို ပုလဲပုတီးတကုံးဆွဲသော လည်တိုင်အထက်မှာ ပြန်ရှာတွေ့ပါသည် ရောင်စုံစာအိတ်များနှင့် ပြည့်လျှံနေသော အိမ်ရှေ့က အဝင်စာတိုက်ပုံး ဖွင့်ကြည့်မိသော အိပ်မက်ထဲကပြန်စာတစောင် အထဲမှာ ဗလာစာရွက်တရွက် နှင်းဆီပွင့်များအား နေ့တိုင်း ငါပြန်ပြုံးပြဖို့ကြိုးစားပါသည် စံပယ်နဲ့တွေ့မယ့်အခါအတွက် ရီဟာဇယ်အဖြစ် သို့သော် ... စံပယ် ဪ ချစ်စံပယ်ဟာ မျက်နှာလွှဲသွား အခန်းထဲဝင်အလာ ‘မင်္ဂလာပါ’ ဟု လက်ပိုက်နှုတ်ဆက်ကြသူများ ခင်ခင်ပျိုတွေ တပျော်တပါး ပါသွားသော မပြေးဆွဲဖြစ်လိုက်သော လေအိတ်ရထားများ မြောက်မှတောင်သို့တိုက်နေသော နှင်းစက်တင်လေများ အသားတွေပပ်ကြားအက်နေသော လေကြောင်းသင့် ငါ့မျက်နှာ လမ်းပေါင်းများစွာ လမ်းပေါင်းများစွာ ဖြောင့်ဖြောင့်ဖြူးဖြူး ချိုင့်ကျင်းမရှိ ကတ္တရာလမ်းများ အကောင်းစား ဇိမ်ခံကားများ အဲကွန်းပါသော ဘတ်စ်ကားများ ဓာတ်တိုင်များ၊ LED လမ်းမီးများ ဓာတ်ကြိုးများပေါ်ရှိ ခိုများ လမ်းဘေးဝဲယာက အိမ်ကြီးရခိုင်များ လကြည့်နေသူများ ... ကြယ်ရေတွက်နေသူများ နို့ဆာနေသူများ ... အာသာဖြေနေကြသူများ ‘အိမ်ရှင်’ ဟုခေါ်၍ တံခါးကို အသာအယာ ခေါက်၏ တံခါ...

ခွေးတစ်ကောင်နှင့် ကလေးကိုးယောက်

စကော့တီသည် သန်မာထွားကြိုင်းလှသော ခွေးဘီလူးမတစ်ကောင်ဖြစ်သည်။ ကျန်းလည်းကျန်းမာ၊ ချစ်ဖို့ လည်းကောင်း၊ ဖျတ်ဖျတ်လတ်လတ်လည်း ရှိသည်။ စကော့တီ၏ သခင်လင်မယားဖြစ်ကြသော ရောဘတ်နှင့် အေဒယ်လင်းတို့သည် အိုင်ဗရီကို့စ်မှ ထွက်ခွာ သွားကြတော့မည်။ သူတို့က တဟီတီသို့ သွားကြမည်။ လမ်းမှာ ပြင်သစ်ခဏဝင်ဦးမည်။ သို့ဖြစ်၍ သူတို့ အဖို့ စကော့တီကို တစ်ပါတည်းခေါ်သွားဖို့ရာမှာ အတော်လေး ခက်ခဲနေကြသည်။ သို့သော် သိပ်ကြာကြာ မရှာလိုက်ရဘဲ သူတို့ခွေးအတွက် သခင်အသစ်ကို တွေ့သွားကြသည်။ အသက်လေးနှစ်အရွယ် ကျွန်တော့သား ရိုမိန်းကလည်း ခွေးကိုချစ်သည်။ ကျွန်တော်တို့ကလည်း သဘောကျသည်။ ထို့ပြင် ကျွန်တော်တို့ ကလည်း ခြံနှင့်ဝင်းနှင့် လုံးချင်းအိမ်မှာနေကြသည်က တစ်ကြောင်း၊ ကျွန်တော်တို့ခြံစောင့် ဘူရီမာကလည်း တစ်ခုခု ကြားလျှင် ထကြည့်ဖို့ထက် ဆက်နှပ်ချင်နေတတ်သူ ဖြစ်တာကတစ်ကြောင်း (ကျွန်တော်တို့ကလည်း သူ့ကို ဘယ်လိုလုပ်အပြစ်သွားပြောမလဲ) စကော့တီကိုသာ မွေးထားလိုက်လျှင် အိမ့်လုံခြုံရေးမှာ တစ်တပ်တစ်အား ဖြစ်သွားမည်ဟု တွေးမိပါသည်။ တိုတိုပြောရလျှင် စကော့တီမည်သော ခွေးမသည် ကျွန်တော်တို့နှင့် လာနေဖြစ်သွားသည်။ အားလုံးကလည်း ကျေနပ်ကြသည်။ ကျွန်တော်တို့အိမ်မှာ ခိုင်...

ကျွန်တော်တည်ခင်းချင်သော ထမင်းဝိုင်းကလေး

ဒေဝါအမ္ဗုန်အရှင်သည် အငြိုးတကြီးဖြင့် မိုးစက်မိုးပေါက် များကို အရှိန်ပြင်းပြင်းလွှတ်ချလို့ နေပါသည်။ ထက်ကောင်းကင် အဇဋာကတော့ မည်းမှောင်လို့။ ‘အတိတ် ကိုလည်းမပြန်နှင့်၊ အနာဂတ်ကိုလည်း မကြံနှင့်’ ဟူ၍ ပစ္စုပ္ပန် မှာသာနေရန် ပညာရှိကဝိတို့ ဆုံးမကြသော်ငြား မိုးသံ တဖြောက်ဖြောက်သည် အတိတ်ကို မပြန်ဘဲ မနေနိုင်အောင် ကျွန်တော့်စိတ်ကို ဆွတ်ချူနေပါသည်။ သရုပ်ဖော် - သိန်းထွန်းဦး တောင်တောင်အီအီ အတွေးနယ်ချဲ့မိနေစဉ် တည်ထားသည့် ဟင်းအိုးဆီမှ တူးနံ့အနည်းငယ်ရလာသဖြင့် ကမန်းကတန်း ထတည့်၍ အမြန်ပြေးပြီး မီးဖိုပေါ်မှ ပြေးချရပြန်ပါသည်။ အနည်းငယ် ကပ်သွားသည်မှ လွဲ၍ ဟင်းသည် စားဖို့ရန် အနေတော်လေး ဖြစ်ပါသည်။ ဟင်းနံ့ မွှေးမွှေးကြောင့် ကျွန်တော့်ဗိုက်မှာ ပိုလို့ပင်ဆန္ဒ ပြလာပါသည်။ သို့သော် ကျွန်တော့်မှာ ချက်ချင်း မစားနိုင်သေး။ ထမင်းနှင့်ဟင်းကိုကြည့်ရင်း ခေတ္တခဏထိုင်ကာ အမောဖြေရင်း စောစောက အတွေးစကို ပြန်ဆက်နေ မိလေသည်။ ကျွန်တော်တို့မိသားစုတွင် အဖေ၊ အမေနှင့် ကျွန်တော် သုံးဦးသာ ရှိလေသည်။ တစ်ဦးတည်းသောသား ဖြစ်ရ ခြင်းအတွက် ကံကောင်းသည်လား မကောင်းသည်လား ကျွန်တော့်တွင် ဝိဝါဒကွဲစရာ ချည်ခင်အစရှိပါသော် လည်း သားတစ်ယောက်သာ မွေးမိသည့်အတွက်...