Skip to main content

နိုင်ငံတကာပညာရေးခေတ်အပြောင်းနဲ့ ဝေဖန်ပိုင်းခြားစဉ်းစားမှု


ပညာခေတ်လို့ခေါ်ကြတဲ့ ဒီဘက်ခေတ်မှာ ပညာသင်ကြားခြင်း၊ သင်ယူ ခြင်းနဲ့ဆိုင်တဲ့ ကိစ္စရပ်တွေမှာ ဟောင်းနွမ်းဆွေးမြည့်နေတဲ့ သမားရိုးကျ ပညာသင်ကြားတဲ့နည်းစနစ်တွေကို ကမ္ဘာတစ်ဝန်း ပြုပြင်ပြောင်းလဲဖို့ ကြိုးစားနေကြပါတယ်။ ၂၀ ရာစုရဲ့ နောက်ဆုံးပိုင်း ကာလတွေကစလို့ နိုင်ငံတကာ ပညာရေးမှာ ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုတွေ ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။အဲဒါကတော့ ဆရာဗဟိုပြု သင်ကြားရေး (Teacher-centred) ကနေ ကျောင်းသား ဗဟိုပြုတဲ့ သင်ကြားရေး (Student-centred) စနစ်ဘက်ကို အလေးပေး ဆောင်ရွက် လာကြ တာပါပဲ။
၁၉၆၀ ပြည့်လွန်နှစ်တွေမှာ အာကာသ၊ သိပ္ပံနဲ့ နည်းပညာ တိုးတက်ရေး တို့ကို ဦးစားပေး သင်ကြားပေးခဲ့ရာကနေ ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်နှစ်များ မှာတော့ စီးပွား ရေး၊ လူမှုရေးနဲ့ စာရိတ္တမြင့်မားရေးကို ဦးတည်လာခဲ့ပြီး ၁၉၉၀ ပြည့်လွန်နှစ် များမှာတော့ ကျောင်းသားရဲ့ ဝေဖန် ပိုင်းခြားစဉ်းစားမှုကို မြှင့်တင်ဖို့ ကြိုးပမ်း လာခဲ့ကြပါတယ်။

ဝေဖန်ပိုင်းခြား စဉ်းစားခြင်း (critical thinking) ဟာ 'ဆင်ခြင်သုံးသပ်၍ ဆုံးဖြတ်ချက်ချခြင်း' (reflective judgment) ဖြစ်တယ်လို့ ပညာရှင်များ က အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ပါတယ်။ သူ့မှာ ကျိုးကြောင်းဆက်စပ် စဉ်းစားခြင်း (logical thinking)ပါဝင်ပြီး ဖြန့်ထွက် စဉ်းစားခြင်း (lateral thinking)နဲ့ ဆန်းသစ်တီထွင် စဉ်းစားခြင်း(creative thinking) တို့နဲ့ အနည်းငယ် ကွာတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ဝေဖန်ပိုင်းခြား စဉ်းစားခြင်းဟာ သတင်းအချက်အလက်တွေကို ရယူခြင်းနဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချခြင်းတို့ နှစ်ခုကြားက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ တိုးတက်မှု ဖြစ်စဉ် ဖြစ်တယ်လို့ ဖွင့်ဆိုကြပါတယ်။

ကွယ်လွန်သွားရှာပြီဖြစ်တဲ့ ဆရာကြီး တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်က သူ့ရဲ့ 'ပညာရဲ့ သဘော' ဆိုတဲ့စာအုပ်မှာ ပညာသင်ကြားခြင်းဟာ တစ်လမ်းသွားမဟုတ်၊ နှစ်လမ်းသွားဖြစ်တယ်။ ပညာသင်ကြားခြင်းဟာ ကျောင်းသားရဲ့ ခေါင်းထဲကို အပြင်ကနေ သွတ်သွင်းပေးတာမဟုတ်ဘူး၊ ကျောင်းသားရဲ့ ခေါင်းထဲမှာရှိတဲ့ စဉ်းစား တွေးခေါ်တတ်တဲ့ဉာဏ်ကို 'ဆွဲထုတ်'တာဖြစ်တယ်လို့ ဆိုသွားပါတယ်။

ဒါဟာ ဒီနေ့ပြောနေကြတဲ့ ဝေဖန်ပိုင်းခြားစဉ်းစားခြင်းဆိုတဲ့သဘောကို ပြောချင်တာပါပဲ။ ဝေဖန်ပိုင်းခြားမှုကို အလေးပေးလာရခြင်းကလည်း အကြောင်းရှိပါတယ်။ သိစရာ အသစ်အသစ်တွေ တိုးပွားသည်ထက် တိုးပွားလာတာနဲ့အမျှ သင်ရိုးညွှန်းတမ်း ရေးဆွဲသူတွေရော ဆရာ၊ ဆရာမတွေပါ ကလေးတွေရဲ့ မမြင်ရသေးတဲ့ အနာဂတ်အတွက် အကောင်းဆုံး ဘယ်လိုပြင်ဆင်ရမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားစရာ ဖြစ်လာ ပါတယ်။

ပညာရှင်တွေကတော့ ဒီနေ့ လူတွေသိထားတဲ့ အသိဉာဏ်နဲ့ ဗဟုသုတ အချက်အလက်တွေဟာ နောင် ၁၀ နှစ်မှာသိရမယ့် ဗဟု သုတရဲ့ ၁၀ ပုံ တစ်ပုံပဲ ရှိတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အနာဂတ်မှာ ထိရောက်ဖို့ အသိပညာနဲ့ နားလည်မှု အသစ်တွေ လိုအပ်လာတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

အရင်ကဆိုရင် ကျောင်းသားတွေကို အကြောင်းအရာနဲ့ အချက်အလက်တွေကိုသာ ဦးစားပေး သင်ခဲ့ကြပေမယ့် ဒီနေ့ခေတ်မှာတော့ အကြောင်းအရာတွေဟာ အရေးအကြီးဆုံး မဟုတ်တော့တဲ့အတွက် ဘယ်လို ထိထိရောက်ရောက် သင်ယူမလဲဆိုတာနဲ့ ဘယ်လို ဝေဖန်ပိုင်းခြားစဉ်းစားမလဲဆိုတာတွေက ပိုပြီး ရှေ့တန်းရောက်လာတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ သဘောကတော့ အချက်အလက်တွေအပေါ်မှာ ကျောင်းသား တွေဟာ ဘယ်လို စဉ်းစားစစ်ဆေးပြီး ဝေဖန်ပိုင်းခြားမလဲ ဆိုတာကို ပိုဦးစားပေးလာတာမျိုးပါ။

ပညာသင်ကြားမှုဖြစ်စဉ်မှာ အချက်အလက်တွေကို နားလည်ခြင်းဟာ ဝေဖန်ပိုင်းခြားတဲ့ အလုပ်ရဲ့ မူလအစ ဖြစ်တယ်လို့ ပညာရှင်တွေက ဆိုပါတယ်။ ရှိပြီးသားအတွေးအခေါ်တွေရယ်၊ သူတို့ရဲ့ ဆင့်ပွား ဆိုလိုချက်တွေရယ်ကို ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးကနေ စိစစ်ပြီး ကိုယ့်ရပ်တည်ချက်ကို ရှာပါတယ်။ အတွေးအခေါ် အမျိုးမျိုးကို စုပေါင်း၊ အဓိပ္ပာယ်ပြန်စဉ်းစားပြီး အတွေးအခေါ်တွေနဲ့ သတင်း အချက်အလက်တွေကို ပြန်သရုပ်ဖော်တာတွေ ပါတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

ဝေဖန်ပိုင်းခြား စဉ်းစားတာဟာ အဆင့်မြင့်တဲ့အလုပ်တစ်ခု ဖြစ်တာကြောင့် အသက်ကြီးတဲ့ ကျောင်းသားတွေနဲ့သာ သင့်လျော်တယ်လို့ ထင်ကြတာဟာ မှားကြောင်း ပညာရှင်တွေက ပြောပါတယ်။ ငယ်ရွယ်တဲ့ကျောင်းသားတွေဟာလည်း သူ့အသက်အရွယ်အလိုက် အဆင့်မြင့်မြင့် တွေးခေါ်နိုင်ကြောင်း၊ ရှုပ်ထွေးတဲ့ပြဿနာတွေ ဖြေရှင်းတာမျိုး၊ အဆင့်မြင့်တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေချတာမျိုးမှာ သူတို့လည်း လုပ်ဆောင်နိုင်ကြောင်း အတည်ပြုပါတယ်။

ဝေဖန်ပိုင်းခြား စဉ်းစားတဲ့အလေ့ကို ပညာရေးမှာ ထည့်သွင်းဖို့အတွက် သင်ကြားနည်းစနစ်တွေကို ပညာရှင်တွေက တီထွင်ကြံဆကြ ပါတယ်။ နောက်ပိုင်း ထင်ရှားတာကတော့ RWCT လို့ အတိုကောက် ခေါ်တဲ့ ဝေဖန်ပိုင်းခြားတတ်ရန် စာဖတ်ခြင်းနှင့် စာရေးခြင်း (Reading and Writing for Critical Thinking) နည်းစနစ်ပါပဲ။

RWCT မှာ စူးစမ်းလေ့လာမှုကို အခြေပြုတယ်၊ ကျောင်းသားတွေ စဉ်းစားဆင်ခြင်မှုကိုအားပေးတယ်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင်လေ့လာချက် ရယ် လို့ သတ်သတ်မှတ်မှတ် ရှိလာမယ်၊ ဆွေးနွေးငြင်းခုံခြင်းရဲ့ယုတ္တိကို နားလည်လာနိုင်မယ်၊ အာရုံစူးစိုက်ပြီး နားထောင်လာနိုင် မယ်၊ ယုံကြည်မှုအပြည့်နဲ့ ငြင်းခုံလာနိုင်ပြီး တစ်သက်လုံး ကိုယ့်အားကိုယ်ကိုး ပညာရှာသူတွေ ဖြစ်လာမယ်လို့ RWCT နည်းစနစ် ဆိုင်ရာ သဘောတရားတွေ ဖြန့်ဖြူးနေတဲ့ RWCT International Consortium အဖွဲ့ကြီးရဲ့ ဝက်ဘ်ဆိုက်မှာ ဖော်ပြထားပါတယ်။

တစ်ဆက်တည်း ဒီ RWCT နည်းကို မူလတန်း၊ အလယ်တန်းနဲ့ အထက်တန်းအဆင့် အားလုံးမှာ ရှိပြီးသား သင်ရိုးညွှန်းတမ်းတွေကို ပြင်စရာမလိုဘဲ ဘယ်ဘာသာရပ်အတွက်မဆို အသုံးပြုလို့ရတယ်လို့ ဆိုထား ပါတယ်။ RWCT နည်းမှာဆိုရင် ဆရာဟာ ပို့ချသူ အနေအထားကနေ ဖြစ်မြောက်အောင် ဆောင်ရွက်ပေးသူ (facilitator) အဖြစ် ကူးပြောင်း သွားမှာ ဖြစ်ပါတယ်။

RWCT ဟာ ပိုမိုငြိမ်းချမ်းပြီး ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်တဲ့ လူ့အဖွဲ့အစည်းတွေ ဖြစ်ထွန်းရေးအတွက် ကျောင်းတွေမှာ ကျောင်းသားဗဟိုပြု၊ သို့မဟုတ် ကျောင်းသားရဲ့စဉ်းစားမှုကို ဦးစားပေးတဲ့ အလေ့အထတွေဟာ အဓိက အခန်းကနေ ပါဝင်တယ်ဆိုတဲ့ အယူအဆ အပေါ်မှာ အခြေခံထားတာပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ အလယ်နဲ့ အရှေ့ ဥရောပ၊ အလယ်အာရှနဲ့ လက်တင်အမေရိက ဒေသက နိုင်ငံ ၃၀ လောက်မှာ အတော်လေး အရှိန်ရ နေပြီဖြစ်တဲ့ နည်းစနစ် တစ်ခုလည်း ဖြစ်ပါတယ်။

RWCT ဟာ ဘာသာရပ်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ဆရာရော ကျောင်းသားပါ ပိုပြီးသိလာအောင် အားထုတ်တာမျိုး ထက်စာရင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် သင်ကြားခြင်း၊ သင်ယူခြင်းဆိုင်ရာ အရည်အသွေးတွေ တောက်ပြောင်လာအောင် လုပ်ပေးတဲ့သဘောမျိုးပါပဲ။ ဒီနည်းအားဖြင့် ရှေ့ပိုင်းမှာပြောခဲ့တဲ့ ဝေဖန်ပိုင်းခြား စဉ်းစားခြင်း (critical thinking) ကို စာသင်ကျောင်း ပရဝဏ်များအတွင်း ပြုစု ပျိုးထောင်နိုင်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။

ကျောင်းသားများ ဝေဖန်ပိုင်းခြား စဉ်းစားတတ်ခြင်းဖြင့် အတ္တအကျိုး စီးပွားကနေ ပရဟိတကို ကြည့်မြင် လာတတ်တယ်။ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင် အသိအမြင်နဲ့ ရပ်တည်လာနိုင်တယ်၊ ဆွေးနွေး ငြင်းခုံရာမှာလည်း ယုတ္တိကျကျ ပြောတတ်လာတယ်။ ရှုထောင့်တစ်မျိုးတည်းကနေ တရားသေ ရပ်ပြောရာကနေ ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးနဲ့ ကြည့်တတ်မြင် တတ်လာမယ်လို့ ပညာရှင်များက မှတ်ချက်ပြုကြကြောင်း လေ့လာတင်ပြလိုက်ရပါတယ်။

မြန်မာတိုင်း(မ်) အတွဲ ၂၆၊ အမှတ် ၅၀၃ (၂၈၊၁ - ၃၊၂ ၊ ၂၀၁၁)

ဆောင်းပါးကဏ္ဍမှာ အခြားဖတ်စရာ




Comments

အဖတ်အများဆုံး

အာရှ ယဉ်ကျေးမှုတန်ဖိုးများနှင့် အစိမ်းရောင်မူဝါဒ နိုင်ငံရေး - ဗုဒ္ဓဝါဒရှုထောင့်မှချဉ်းကပ်ခြင်း

 နိဒါန်း အာရှသား အစိမ်းရောင်သမားတွေဟာ အနောက်တိုင်းသား အစိမ်းရောင်သမားတွေရဲ့ စဉ်းစားကြံစည် လုပ်ကိုင်ပုံတွေကို ပုံတူကူးရုံပဲဆိုရင်တော့ အာရှတိုက်မှာ ဖော်ဆောင်မယ့် အစိမ်းရောင်မူဝါဒ နိုင်ငံရေးဟာ ကျရှုံးမှာပါပဲ။ ရှေ့မှာလည်း နမူနာတွေရှိထားပါတယ်။ ဒေသတွင်းနိုင်ငံတွေမှာတွေ့ရတဲ့ ရှေးရိုးစွဲ ကွန်ဆာဗေးတစ်၊ လစ်ဘရယ်နဲ့ ဆိုရှယ်လစ်မူဝါဒရေးရာတွေကို ကြည့်ရင်လည်း ရလဒ်တွေဆိုးရွားလေ့ရှိတာ မြင်ရမှာပါ။ ကျွန်တော်တို့အာရှမှာ ဖော်ဆောင်မယ့် အစိမ်းရောင်မူဝါဒအားပြုနိုင်ငံရေးကို အနှစ်အသား ပြည့်ပြည့်နဲ့ အောင်မြင်တာ မြင်ချင်တယ်ဆိုလို့ရှိရင်တော့ လုပ်ရမှာက သီးခြား အစိမ်းရောင်အယူအဆတွေနဲ့ အလေးအနက်ထား ပေါင်းစပ်ဖို့အတွက် အာရှရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုဇာစ်မြစ်တွေထဲက သင့်လျော်မယ့် အစိတ်အပိုင်းတွေကို စေ့စေ့စပ်စပ် လိုက်ရှာဖွေဖို့ပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒီ ဆောင်းပါးမှာဆွေးနွေးမှာကတော့ အာရှရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုတန်ဖိုးတွေကို ဘာဖြစ်လို့ ပစ်ပယ်လို့မရဘူးလဲဆိုတာ၊ အဲဒီ တန်ဖိုးတွေက ဘာတွေလဲ ဆိုတာ၊ အာရှတိုက်မှာရော အာရှတိုက်ကြီးအတွက်ရော သီးခြားအသွင်ဆောင်တဲ့ နိုင်ငံရေးဖြစ်စဉ်တစ်ခု ဖန်တီးရာမှာ အဲဒီတန်ဖိုးတွေက ဘယ်လိုအကူအညီဖြစ်မလဲဆိုတာတွေပဲဖြစ်ပါတယ်။  အခုဆောင်းပါး...

အာဇာနည်နေ့နှင့် ခံစားမိသည့် ဆရာဇော်ဂျီ၏ကဗျာ

ဇူလိုင်လ ၁၉ ရက်နေ့သည် အာဇာနည်နေ့ဖြစ်သည်။ အာဇာနည်နေ့ကို ရောက်တိုင်း ကျဆုံးလေပြီးသော အာဇာနည် ခေါင်းဆောင်ကြီးများအား ပြည်သူအပေါင်းက သတိတရ ရှိကြ လေသည်။ လွန်ခဲ့သော ၆၃ နှစ်၊ ဤနေ့ ဤရက်က ဆိုလျှင်ဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံ တစ်ဝန်းလုံး လှည်းနေလှေအောင်း မြင်းဇောင်း မကျန်သော ပြည်သူအပေါင်း တို့သည် အပြင်မှာ သူတို့ လူကိုယ်တိုင် မြင်ဖူးချင်မှ မြင်ဖူးမည်ဖြစ်သည့်၊ စကားပြောဖူးချင်မှ ပြောဖူးမည်ဖြစ်သည့် အာဇာနည် ခေါင်းဆောင်ကြီးများ အတွက် ဖြေမဆည်နိုင် မျက်ရည် ဖြိုင်ဖြိုင် ကျခဲ့ကြဖူးလေသည်။ လောကတွင် လူတို့သည် မိမိချစ်ခင်ရသော ဆွေမျိုးသားချင်း၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမများနှင့် ခွဲခွာရ၍ ငိုကြွေးတတ်သည်မှာ သဘာဝကျသော်လည်း ကိုယ်နှင့်သွေးမတော် သားမစပ်၊ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ခြင်းမရှိသော လူတစ်ယောက် (သို့မဟုတ်) လူတစ်စုအတွက် ငိုကြွေးကြသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ ဘဝတွင် မိမိ၏ မိဘ၊ ဆွေမျိုး၊ ဇနီးခင်ပွန်း၊ သားသမီးတို့အတွက် ငိုကြွေးခြင်းက သံယောဇဉ်ကြောင့် ဖြစ်ပြီး အာဇာနည်တို့အတွက် ငိုကြွေးခြင်းကမူ ထိုသူတို့အပေါ် မိမိထားသည့် တန်ဖိုးတစ်ခုကြောင့်၊ (တစ်နည်း) အစားထိုးမရသော ဆုံးရှုံးမှုအတွက်ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ငိုကြွေးတာချင်း တူသော် လည်း ငိုကြွေး ပုံချ...

နယူးယီးယားဟာသ

နှစ်တစ်နှစ်ကုန်တော့မယ်ဆိုတိုင်း ကျနော်တို့တတွေ ပြက္ခဒိန်အသစ်ကို ချိတ်ကြ ရှေ့တစ်နှစ်စာ ဟောစာတမ်းတွေ ဟိုလှန် သည်ပွတ် ဖတ်ကြ ဒီနှစ်ထက် ရှေ့နှစ်က ကံပိုကောင်းမှာလား ချောင်းကြည့်ကြ။  တကယ်တော့လည်း ခုနှစ်ဟောင်းဆိုတာကိုက  တစ်ချိန်တုန်းက နှစ်သစ်ပဲမဟုတ်လား အဲသည်တုန်းကလည်း  ခု မလိုချင် စွန့်ခွာထွက်ပြေးချင် မြန်မြန်ကုန်ဆုံးနေစေချင်တဲ့ နှစ်ဟောင်းကိုပဲ မနှစ်တုန်းက  “လာပါတော့ အခါခါမော့ မာလာဖော့ မျှော်ပေါ့လေးနာရီ” လုပ်ခဲ့ကြ။ ရင်ခုန်ခြင်းများစွာနဲ့ ကြိုဆိုခဲ့ကြ ဝိုင်ခွက်တွေ တိုက်ခဲ့ကြ ဘီယာတွေ စီးဆင်းခဲ့ကြ အသားကင်တွေ၊ ငါးသံပရာတွေ အကြော်တွေအလှော်တွေ မီးရှူးတွေ မီးပန်းတွေနဲ့ပဲ  ကြိုဆိုခဲ့ကြ။  နှစ်သစ်ထဲဝင်ပြီး ပထမကွာတားလောက်ရောက်တော့ ရင်ခုန်သံတွေ အေးစက်ခဲ့၊ နှေးကွေးခဲ့ကြ မောပန်းနွမ်းနယ်လာခဲ့ကြ နုံးချိမောဟိုက်လာခဲ့ကြ အားတင်းကြရ၊ အချင်းချင်းအားပေးကြရ ဟောစာတမ်းတွေ မှန်တာတွေလည်းရှိ လွဲတာတွေလည်းရှိ ဘယ်နှလကျန်သေးတယ်၊ လက်ကျန်ကာလမှာ ဘာဖြစ်ဦးမယ်ရယ်လို့ ရက်လရှင်းတမ်းမှာ ကံဇာတာကြွေးကျန်ကို ပေသီးခေါက်ကြ။  ရယ်ကြ၊ မောကြ။ အားဖြည့်ကြ။ ရေဖြည့်ကြ။  နိုဝင်ဘာ၊ ဒီဇင်ဘာရောက်တော့ ကောင်းကျိုးမ...

‘တဏှာထက်ကြီးသောမြစ် မရှိ’ - ဆယမ်၏ များများထုတ်များများသုံးဝါဒကို ဗုဒ္ဓရှုထောင့်မှဝေဖန်ခြင်း

“ဖွံ့ဖြိုးမှု (တိုးပွားခြင်း) ဆိုတဲ့ စကားကို ပါဠိဘာသာနဲ့ ‘ဝဍ္ဎန’ လို့ ခေါ်ပါတယ်။ များပြားခြင်း လို့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်။ ကောင်းတဲ့အရာတွေ များပြားတာဖြစ်နိုင်သလို ပြဿနာ၊ ဒုက္ခဆင်းရဲ၊ ပဋိပက္ခတွေ များပြားတာလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒီနေ့ကမ္ဘာမှာတော့ ဖွံ့ဖြိုးမှုဆိုတာရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ဟာ ကမ္ဘာကြီးမှာ အသိဉာဏ်ပညာကို လျစ်လျူရှုပြီး ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းတွေနောက်ပဲ လိုက်နေကြ ပေါများပြည့်လျှံနေကြတယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ရတယ်။” ဒီ စကားကို မိန့်ကြားခဲ့သူကတော့ ဆယမ်* ဗုဒ္ဓဘာသာရဟန်းတော်တပါးလည်းဖြစ် အတွေးအခေါ်ရှင်လည်း ဖြစ်တဲ့ အရှင် ဗုဒ္ဓဒါသဘိက္ခုဖြစ်ပါတယ်။ ဒီ စကားပေါ်ကိုအခြေခံပြီး ဆရာ ဆုလက် ဆီဝရက်ဆက ဘာပြော သလဲဆိုတော့ များများတိုးထုတ်၊ များများသုံးစွဲဝါဒ (consumerism) က နောက်ဆုံးပေါ်မိစ္ဆာဘာသာပဲတဲ့။   ဒီ ဆောင်းပါးမှာတော့ ဆယမ်နိုင်ငံအပေါ် များများတိုးထုတ်၊ များများသုံးစွဲဝါဒရဲ့ ရိုက်ခတ်မှုအကြောင်းရယ်၊ ဆရာတော် ဗုဒ္ဓဒါသနဲ့ ဆရာဆုလက် ဆီဝရက်ဆတို့နှစ်ဦး ဟောပြောခဲ့တာတွေအပေါ် အခြေခံထားတဲ့ အမြင်သစ်၊ လမ်းကြောင်းသစ်တွေအကြောင်းရယ်ကို ဆွေးနွေးထားပါတယ်။ အဲဒီ ဆရာနှစ်ပါးဟာ ဆယမ် နိုင်ငံရဲ့ လူမှုအကျိုးပြုဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ ဗိသုကာတွေပါ။ ဒီ ဆောင်းပါးကို ...

သေမင်းနှင့်ရက်ချိန်းပြန်ယူခြင်း

ငါချစ်ခင်ရသူတွေ လေးစားရသူတွေ မြတ်နိုးရသူတွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေသွားကြတော့ ငါ့မှာ သေမင်းနဲ့ပြန်တိုင်ပင်ရတယ်။ ရက်ချိန်းပြန်ယူဖို့မျက်နှာလုပ်ကြည့်တယ်။ ငါထားခဲ့ရမယ့်သူတွေ ငါ့မျက်နှာကိုကြည့်နေကြသူတွေ ငါအခုခံစားရသလို မခံစားစေချင်သေးဘူးလို့။  သေမင်းကပြောတယ်။ လူတိုင်းက ဒီလိုပဲပြောကြတာပဲ မင်းမို့လို့ အစဉ်အလာကိုဖောက်ဖျက်လိုက်ရင် ငါ မျက်နှာလိုက်ရာ ကျလိမ့်မယ် တဲ့။ ငါကပြန်ချေတယ်။ ခြွင်းချက်ဆိုတာလောကရဲ့ဓမ္မတာလို့။ ဆိုတော့ သူကပြောတယ် မင်းဟာခြွင်းချက်နဲ့ ထိုက်တန်ကြောင်း  ပရိုပိုဆယ် တင်ပါဦး၊ ငါကြည့်စမ်းမယ် တဲ့။ ငါဟာသစ်ပင်စိုက်ရဦးမှာလို့  ပြောလိုက်တော့ သူကရယ်တယ်။ ကမ္ဘာဟာခေါင်းတုံးဖြစ်တော့မယ်ဆိုမှ လူတွေဟာ မင်းလိုလူတွေနဲ့မတန်ပါဘူး။ မင်းတစ်ယောက်နဲ့ ဘာထူးမှာတုံး ...  နှမ်းတစ်လုံးနဲ့ဆီမဖြစ်ဘူးကွ တဲ့။ မဟုတ်ဘူး ... ငါကိုယ်တိုင်သစ်ပင်ဖြစ်မှာ သစ်ပင်နဲ့တူသောပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်မှာ ငါဟာအရိပ် ငါဟာအကိုင်းအခက် ငါဟာအသီးအပွင့်ဖြစ်မှာ။ ငါ့အရိပ်ကိုခိုသူတိုင်းဟာအေးမြနေမယ် ငါ့ရဲ့အသီးအပွင့်တွေကို ငှက်တွေကကိုက်ချီပြီး အရပ်ရှစ်မျက်နှာမှာ ပြန့်ပွားပေါက်ရောက်စေလိမ့်မယ်။ ငါဟာ လောကရဲ့နှစ်တစ်လုံးကနေ  ရာဝင်အိုးနဲ့ပြည့်...